Kiedy pigułka utknie w gardle, może spowodować uszkodzenie przełyku, w tym stan zapalny, zaostrzenia refluksu kwaśnego i potencjalnie wywołane pigułkami zapalenie przełyku7. Mając to na uwadze, jeśli pigułka utknie w gardle, nigdy nie należy zostawiać jej do rozpuszczenia, ale raczej popić ją jedzeniem lub wodą.

Refluks żołądkowo-przełykowy (ang. gastroesophageal reflux – GER) definiowany jest jako cofanie się treści żołądka do przełyku. W warunkach fizjologicznych cofaniu się pokarmu zapobiegają bariery anatomiczne i czynnościowe – ostry kąt Hisa (kąt pomiędzy przełykiem a dnem żołądka), skurcz mięśnia dolnego zwieracza przełyku (ang. lower esophageal sphincter – LES), ścisłe obejmowanie dolnego końca przełyku przez odnogi przepony. Do rozkurczu LES dochodzi głównie w trakcie aktu połykania. Fizjologicznie obecne są także krótkie relaksacje zwieracza i odnóg przepony, mające na celu usunięcie nadmiaru gazów z żołądka, tzw. przejściowe relaksacje dolnego zwieracza przełyku (ang. transient lower esophageal sphincter relaxations – TLESR). Uważa się, że w głównej mierze zaburzenia dotyczące właśnie TLESR odpowiedzialne są za rozwój choroby refluksowej przełyku (ang. gastroesophageal reflux disease – GERD), czyli refluksu żołądkowo-przełykowego, wywołującego objawy kliniczne. POLECAMY U każdej osoby dochodzi do epizodów GER, są one jednak krótkie (do 3 min), najczęściej występują po posiłku i nie wywołują objawów. Zatem różnicowanie pomiędzy GER a GERD ma istotne znaczenie dla podejmowania decyzji terapeutycznych. U starszych dzieci, z typowym zespołem refluksowym, rozpoznanie GERD można postawić tylko na podstawie objawów klinicznych i badania przedmiotowego, nie ma konieczności wykonywania badań dodatkowych. Potwierdzenie rozpoznania stanowi poprawa po wstępnym, dwutygodniowym leczeniu inhibitorami pompy protonowej (IPP). U mniejszych dzieci, zwłaszcza z atypowymi objawami, w celu rozpoznania GERD zastosowanie znajdują badania pomocnicze, szczególnie 24-godzinne badanie pH-metryczne. GER W związku z częstym występowanie GER u zdrowych osób najistotniejsza wydaje się odpowiedź na pytanie, czy za dane objawy u pacjenta odpowiada refluks żołądkowo-przełykowy; co więcej, czy wymaga dalszych działań diagnostycznych i leczniczych. Podejście diagnostyczno-terapeutyczne różni się zasadniczo w zależności od wieku i od rodzaju wywoływanych objawów. U małych dzieci refluks żołądkowo-przełykowy objawia się najczęściej powrotem przyjętego pokarmu do jamy ustnej lub na zewnątrz. Mimowolny powrót do jamy ustnej poprzednio połkniętego posiłku, bez innych objawów klinicznych, nosi nazwę regurgitacji (ulewań) niemowląt. Z obserwacji wynika, że ulewa około 50% niemowląt między 2. a 8. Odsetek ten obniża się dziesięciokrotnie (do około 5%) w 10.–12. Znakomita większość z tych dzieci to tzw. rozkoszni ulewacze (ang. happy spitters) – oprócz ulewania nie prezentują żadnych innych symptomów, a ich rozwój psychoruchowy jest prawidłowy. Najczęstszą przyczyną, oprócz niedojrzałych jeszcze anatomicznych mechanizmów antyrefluksowych, jest łapczywe spożywanie dużej ilości pokarmu na porcję. Znacznie rzadziej dochodzi do wystąpienia objawów zespołu przeżuwania – ruminacji. Są to rzadkie, stereotypowe zachowania, polegające najczęściej na wkładaniu dłoni do jamy ustnej, na powtarzających się skurczach mięśni brzucha, przepony i języka, które mają wywołać powrót połkniętego wcześniej pokarmu. Ma to na celu wywołanie u dziecka doznań odczuwanych jako przyjemne, pobudzające. Zaburzenie to nie występuje w czasie snu oraz gdy w pobliżu znajdują się inne osoby zajmujące uwagę dziecka. Ruminacje występują częściej u małych chłopców, zdrowych, ale zaniedbanych emocjonalnie, a także u dzieci z różnego stopnia uszkodzeniami organicznymi, dorastających dziewcząt oraz chorych psychicznie. Zachowania te mogą prowadzić do zagrażających życiu zaburzeń stanu odżywienia. GER a GERD Dokładnie zebrany wywiad chorobowy i szczegółowe badanie przedmiotowe (łącznie z oceną siatek centylowych) odgrywają zasadniczą rolę w określeniu wskazań do dalszej diagnostyki. Podstawowe znaczenie ma ustalenie obecności symptomów przemawiających za rozpoznaniem choroby refluksowej – tzw. objawów alarmowych. Można je podzielić na objawy typowe (z przewodu pokarmowego) i nietypowe (głównie z układu oddechowego). Objawy alarmowe: zaburzenia przyrostu masy ciała, płacz i niepokój w trakcie karmienia, dysfagia/odynofagia, krew w wymiotach, chlustające wymioty, objawy > 2. towarzyszące zaburzenia rozwoju psychoruchowego. Objawy/choroby mogące mieć związek z GER (tzw. atypowe): przewlekły kaszel, nawracające zapalenia oskrzeli i płuc, zapalenia krtani i chrypa, nawracające zapalenia ucha środkowego, odginanie się (Z. Sandifera), bezdechy, bradykardia. U niemowląt, w przypadku jedynie ulewania i braku objawów alarmowych, nie jest wymagana żadna diagnostyka ani leczenie. Dokładne odbijanie, odpowiednie ułożenie (na lewym boku) i zagęszczanie pokarmu mogą zmniejszyć nasilenie ulewania. Natomiast zasadnicze znaczenie w diagnostyce zespołu przeżuwania ma typowy obraz kliniczny, brak odpowiedzi na standardowe leczenie inhibitorami pompy protonowej (IPP) oraz ocena psychologiczna, a leczenie ma na celu zapewnienie dziecku opieki zgodnej z jego potrzebami. Nierzadko rodzina wymaga opieki psychologicznej i psychiatrycznej. W razie wystąpienia typowych objawów alarmowych lub innych, mniej swoistych (kaszel, nawracające zapalenia oskrzeli, zapalenia uszu), obowiązuje diagnostyka w kierunku choroby refluksowej przełyku. W zależności od wieku obraz kliniczny choroby refluksowej może się różnić. U najmłodszych pacjentów do ulewania dołączają wyżej wymienione objawy (zaburzenia przyrostu masy ciała, płacz w trakcie karmienia, bezdechy itp.). Starsi pacjenci, w wieku szkolnym, mogą zgłaszać objawy tzw. typowego zespołu refluksowego, tzn. uczucie zgagi i pieczenia oraz regurgitacje, wymioty. Do częściej zgłaszanych objawów można w tej grupie wiekowej zaliczyć również zaburzenia połykania, ból w nadbrzuszu i klatce piersiowej, nasilający się w pozycji leżącej i po błędzie dietetycznym. GERD Szacuje się, że choroba refluksowa przełyku występuje nawet u 10% dzieci ogólnie zdrowych. Niektóre schorzenia, między innymi mózgowe porażenie dziecięce, otyłość, mukowiscydoza, stan po operacji atrezji przełyku predysponują do wystąpienia GERD. U starszych dzieci, z typowym zespołem refluksowym, rozpoznanie GERD można postawić jedynie na podstawie objawów klinicznych oraz badania przedmiotowego i nie ma konieczności wykonywania badań pomocniczych. Potwierdzenie rozpoznania stanowi poprawa po wstępnym, dwutygodniowym leczeniu inhibitorami pompy protonowej (IPP). U mniejszych dzieci, zwłaszcza z atypowymi objawami, w celu rozpoznania GERD zastosowanie znajdują badania pomocnicze, szczególnie 24-godzinne badanie pH-metryczne. Polega ono na monitorowaniu odczynu w dystalnej części przełyku, przez sondę założoną przez nos, na min. 18 godz. Standardowa pH-metria rozpoznaje tylko refluks kwaśny. Badaniem, które oprócz refluksu kwaśnego rozpoznaje również refluks zasadowy i obojętny, jest impedancja przełyku. Jest to jednak badanie mniej dostępne i bardziej kosztowne, a opis badania jest czasochłonny. Badaniem pomocniczym, które makroskopowo ocenia stan śluzówki przełyku i umożliwia pobranie biopsji do badania histopatologicznego, jest badanie gastroskopowe, które z reguły wymaga znieczulenia ogólnego. Jednak tylko 30% GERD przebiega ze zmianami zapalnymi w przełyku, brak odchyleń w badaniu histopatologicznym nie wyklucza choroby refluksowej. Inne metody, w tym USG jamy brzusznej, mają ograniczoną wartość diagnostyczną. Stwierdzenie w USG skrócenia podprzeponowego odcinka przełyku lub zaobserwowanie GER w trakcie badania nie upoważnia do rozpoznania GERD. Leczenie choroby refluksowej różni się w zależności od wieku pacjentów i obejmuje modyfikacje dietetyczne, zmianę stylu życia oraz farmakoterapię. W rzadkich przypadkach niezbędne może okazać się leczenie operacyjne. Leczenie dietetyczne polega na zagęszczaniu pokarmu matki lub stosowanie specjalnych mieszanek mlecznych z symbolem AR. Co prawda nie zmniejszają one częstości GER, jednak ograniczają ilość zwracanego pokarmu i mogą poprawić przyrost masy ciała dziecka. W razie wystąpienia innych objawów alergii na białka mleka krowiego (wyprysk, biegunka z domieszką krwi) zasadne może okazać się wprowadzenie na dwa tygodnie diety bezmlecznej i bezjajecznej u matki karmiącej lub zamiana mieszanki mlecznej na hydrolizat o znacznym stopniu hydrolizy. Po tym okresie próbnym obowiązuje weryfikacja rozpoznania. U starszych dzieci zaleca się ograniczenie pokarmów wywołujących objawy: ostrych potraw, czekolady, gazowanych napojów oraz używek. Modyfikacja stylu życia opiera się na redukcji masy ciała u pacjentów z nadwagą oraz na unikaniu pozycji leżącej, bezpośrednio po posiłku. U niemowląt skuteczne może okazać się leczenie ułożeniowe: najpierw na lewym, następnie na prawym boku, z uniesionym wezgłowiem łóżka pod niewielkim kątem. Należy unikać kładzenia na brzuchu do snu ze względu na ryzyko wystąpienia nagłego zgonu łóżeczkowego (ang. sudden infant death syndrome – SIDS). Farmakoterapia GERD u dzieci obejmuje leki hamujące wydzielanie soku żołądkowego (IPP, rzadziej H2 – blokery) oraz prokinetyki. Leki zobojętniające sok żołądkowy mogą być zalecane nastoletnim pacjentom, w celu doraźnego zmniejszania dolegliwości. Leki antyhistaminowe II generacji są obecnie rzadziej stosowane niż IPP. Są mniej skuteczne niż IPP, a ich działanie zmniejsza się w czasie, ze względu na zjawisko tachyfilaksji. Dostępne są preparaty famotydyny i ranitydyny. Inhibitory pompy protonowej (IPP) są obecnie lekami I rzutu w leczeniu GERD. Mogą być podawane w jednej lub dwóch dawkach, na około pół godziny przed posiłkiem (pokarm zmniejsza ich biodostępność). Czas trwania leczenia wynosi od około 6–8 tygodni, w przypadku występowania objawów z przewodu pokarmowego, do 12 tygodni w przypadku objawów nietypowych (np. z układu oddechowego). Podstawowymi przedstawicielami tej grupy leków jest omeprazol, esomeprazol (zarejestrowane od 1. oraz pantoprazol (zarejestrowany od 12. Lekami stosowanymi w wybranych przypadkach są prokinetyki, leki zwiększające perystaltykę przełyku, powodujące wzrost napięcia LES oraz przyspieszające opróżnianie żołądkowe. Przedstawicielem tej grupy leków jest cisaprid. W związku z działaniami niepożądanymi (głównie wydłużenie odcinka QT w EKG) zarezerwowane są dla pacjentów, u których nieskuteczne są inne formy terapii, a objawy refluksu mogą zagrozić zdrowiu i życiu (ang. apparent life-threatening event – ALTE), np. bezdechy, bradykardia. Dawkowanie leków przedstawia tab. 1. W przypadku braku skuteczności leczenia farmakologicznego i dużego ryzyka wystąpienia ALTE pacjenci z GERD mogą uzyskać korzyści z leczenia operacyjnego. Najczęściej stosowaną metodą jest fundoplikacja metodą Nissena. Jednakże nawet leczenie operacyjne nie gwarantuje całkowitego ustąpienia objawów i dziś wiadomo, że po latach dochodzi do nawrotu objawów. Tab. 1. Dawkowanie leków stosowanych w leczeniu GERD Ranitydyna 5 –10 mg/kg w 2–3 dawkach, maks. 2 × 150 mg Omeprazol 1–2 mg/kg w 1–2 dawkach, maks. 2 × 20 mg Pantoprazol 20–40 mg/d, maks. 2 × 40 mg Cisaprid 0,8 mg/kg w 3–4 dawkach, maks. 4 × 10 mg Podsumowanie Ulewanie u niemowląt, bez objawów alarmowych nie wymaga ani diagnostyki, ani leczenia. Ulewanie u niemowląt, któremu towarzyszą niepokojące objawy, wymaga diagnostyki (pH-metria). U młodzieży rozpoznanie GERD stawia się na podstawie objawów (ból, zgaga, wymioty) oraz pozytywnej odpowiedzi na leczenie IPP. U młodzieży z atypowymi objawami pomocne może okazać się badanie pH-metryczne. W leczeniu istotną rolę odgrywają modyfikacje dietetyczne (mieszanki AR, hydrolizaty o znacznym stopniu hydrolizy), styl życia (redukcja masy ciała, ułożenie po posiłku). Podstawę farmakoterapii stanowią inhibitory pompy protonowej (IPP). Analiza przypadków 1. Do lekarza pediatry zgłosili się zaniepokojeni rodzice z pięciomiesięcznym niemowlęciem, które zwraca treść pokarmową niemalże po każdym karmieniu. Żywiony jest pokarmem naturalnym, matka przed 2 miesiącami bez porady lekarskiej wprowadziła u siebie dietę bezmleczną, bezjajeczną i bezglutenową, jednak bez wpływu na objawy. Przyrosty masy ciała wynoszą około 800–900 g na miesiąc (masa dziecka na 90 percentylu), wypróżnia się regularnie, 4 razy na dobę. Rozwój psychoruchowy jest adekwatny do wieku dziecka, obwód głowy zawiera się stale pomiędzy 10... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej ...i wiele więcej! Sprawdź Lek. Aleksandra Witkowska Medycyna rodzinna , Warszawa. 82 poziom zaufania. Zgadza się. Może jedynie pokazać zaczerwieniony dolny odcinek przełyku z ew. nadżerkami. Będzie to oznaką zarzucania treści z żołądka - refluksu. MOżna na próbę zastosować IPP 2x20mg (lekarz rodzinny). redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona

Choroba refluksowa przełyku (refluks) jest chorobą przewlekłą przebiegającą z okresami zaostrzeń i remisji. Najczęściej objawia się tzw. zgagą, jednak późno rozpoznana i nieodpowiednio leczona może doprowadzić do poważnych, a niekiedy groźnych dla życia powikłań. Dowiedz się jakie są przyczyny pojawienia się refluksu i jakie objawy są alarmujące. Poznaj sposoby leczenia refluksu i sprawdź jaka dieta jest zalecana dla osób zmagających się z chorobą refluksową przełyku. Czego nie jeść? Jak łagodzić objawy refluksu? Spis treści: Co to jest refluks? Refluks – przyczyny Refluks – objawy rozwiń Co to jest refluks? Refluks to stan, w którym patologiczne zarzucanie treści żołądkowej do przełyku powoduje uciążliwe objawy lub różne powikłania. Poza połkniętym wcześniej pokarmem, cofaniu ulega również kwas solny, który wraz z obecnymi w nim enzymami trawiennymi, prowadzi do uszkodzenia błony śluzowej przełyku. Chorobę refluksową przełyku możemy podzielić według tzw. klasyfikacji montrealskiej na poniższe zespoły: Zespoły przełykowe Zespoły objawowe - należy do nich typowy zespół refluksowy przebiegający ze zgagą i/lub regurgitacją (bierne przesunięcie treści pokarmowej z żołądka do przełyku, bez powstania odruchu wymiotnego) oraz refluksowy zespół bólu w klatce piersiowej Zespoły przebiegające z uszkodzeniem przełyku - refluksowe zapalenie przełyku, refluksowe zwężenie przełyku, przełyk Barreta, rak gruczołowy przełyku Zespoły pozaprzełykowe O udowodnionym związku z refluksem - refluksowy zespół kaszlowy i refluksowy zespół zapalenia krtani O prawdopodobnym związku z refluksem - zapalenie gardła, zapalenie zatok przynosowych, idiopatyczne włóknienie płuc, nawracające zapalenie ucha środkowego Refluks – przyczyny Istnieją liczne współdziałające czynniki przypuszczalnie wywołujące to schorzenie. Zaliczamy do nich: Obniżenie skuteczności mechanizmów zapobiegających zarzucaniu treści żołądkowej - sytuacja taka ma miejsce w zaburzeniach czynności motorycznej dolnego zwieracza przełyku (LES), które mogą występować samoistnie lub podczas przyjmowania niektórych leków, takich jak doustne środki antykoncepcyjne, metyloksantyny, β2-mimetyki, azotany oraz środki przeciwcholinergiczne Obecność przepukliny rozworu przełykowego - polega ona na odsunięciu się mięśnia przepony od ściany przełyku i powstaniu przestrzeni, przez którą do klatki piersiowej przeciska się niewielki, rozdęty fragment żołądka. Przepuklinę rozworu przełykowego wykrywa się u 1-20% dorosłych osób, jednak tylko 10% z nich odczuwa objawy zgagi lub zarzucania treści żołądkowej do jamy ustnej Zaburzenia opróżniania żołądka - prowadzi to do upośledzenia zdolności regeneracyjnych błony śluzowej przełyku przez długotrwałą ekspozycję na zalegającą treść pokarmową Otyłość - wzrost objętość żołądka zwiększa również objętość materiału zarzucanego do przełyku Ciąża - zwiększające się rozmiary dziecka powodują wzrost ciśnienia w jamie brzusznej, co sprzyja cofaniu się treści pokarmowej z żołądka do przełyku. Znaczenie ma również zwiększona masa ciała matki oraz zmiany hormonalne w jej organizmie Choroba refluksowa przełyku może się także rozwinąć w przebiegu niektórych chorób ogólnoustrojowych, takich jak: twardzina układowa, cukrzyca, polineuropatia alkoholowa oraz w przypadku różnych zaburzeń hormonalnych. Refluks – objawy Typowymi objawami refluksu są zgaga (uczucie pieczenia za mostkiem) i puste odbijania. Dolegliwości te zaostrzają się w pozycji ciała ułatwiającej refluks- pochylenie do przodu, położenie na plecach; oraz podczas parcia, zwłaszcza po obfitym lub tłustym posiłku. Objawy nietypowe (pozaprzełykowe) występują niejednokrotnie bez towarzyszącej zgagi i odbijania. Należą do nich chrypka (szczególnie poranna, spowodowana drażnieniem strun głosowych przez zarzucany pokarm), suchy kaszel połączony ze świszczącym oddechem (skutek zaaspirowania treści żołądkowej do dróg oddechowych) i ból w klatce piersiowej. Istnieje również grupa tzw. objawów alarmowych, których wystąpienie wymaga bardzo szybkiej diagnostyki endoskopowej w celu wykluczenia procesu nowotworowego. Są to zaburzenia połykania, bolesne połykanie, zmniejszenie masy ciała i krwawienie z górnego odcinka przewodu pokarmowego. Dieta przy refluksie - co należy jeść? W zmniejszeniu nasilenia objawów chorobowych pomocna może być odpowiednia dieta. Należy unikać spożywania pokarmów o dużej zawartości tłuszczu, odsmażanych i ciężkostrawnych, które powodują zaleganie treści żołądkowej. Owoce cytrusowe (w tym soki z tych owoców), pomidory i ich przetwory, cebula, czosnek, a także ostre przyprawy, pobudzają receptory czuciowe w przełyku, dlatego również nie są zalecane w chorobie refluksowej. Należy unikać ssania cukierków, żucia gumy, picia napojów gazowanych oraz ograniczyć kawę i alkohol (szczególnie niskoprocentowy - piwo i białe wino). Epizody zgagi można łagodzić pijąc chude mleko (do 2% tłuszczu) lub wodę mineralną niegazowaną. Refluks – leczenie Choroba refluksowa przełyku jest chorobą przewlekłą, dlatego właściwe jest leczenie ciągłe w celu opanowania dolegliwości i zapobiegania powikłaniom. Wielu chorych wymaga leczenia nawet do końca życia. Postępowanie niefarmakologiczne zawiera wdrożenie higieny jedzenia (posiłki mniejsze, ale spożywane częściej; przyjmowanie posiłków najpóźniej 2-3h przed snem), uniesienie wezgłowia łóżka, zaprzestanie palenia papierosów, odpowiednią dietę (patrz wyżej) i zmniejszenie masy ciała u chorych otyłych. Lekami stanowiącymi podstawę leczenia choroby refluksowej są leki hamujące wydzielanie kwasu solnego. Najszybsze ustąpienie dolegliwości i zapalenia przełyku u największego odsetka chorych zapewniają inhibitory pompy protonowej (IPP), takie jak omeprazol, pantoprazol i esomeprazol. W leczeniu podtrzymującym refluksu o łagodnym przebiegu skuteczne są również blokery receptorów H2 (ranitydyna, cymetadyna) oraz leki zobojętniające kwas solny i osłaniające błonę śluzową (należą do nich związki magnezu i glinu, kwas alginowy i sukralfat). W sytuacji, gdy leczenie nie przynosi trwalszej poprawy, rozważa się leczenie operacyjne. Źródła: 1. Dr n. med. Małgorzata Szczepanek, lek. Łukasz Strzeszyński: Choroby czynnościowe układu pokarmowego- wytyczne rzymskie IV. Medycyna praktyczna: lekarz rodzinny 3 (277) maj-czerwiec 2018 2. Moayyedi P. M., Lacy B. E. ACG and CAG clinical guideline: management of dyspepsia. Am. J. Gastroenterol., 2017; 112: 988-1013 3. Abas Abul K ,Aster Jon C. ,Kumar Vinay Robbins Patologia 4. Andrzej Szczeklik, Piotr Gajewski: Interna Szczeklika 2014. Kraków: Medycyna Praktyczna, 2014. ISBN 978-83-7430-405-4

Choroba refluksowa przełyku to najczęstsza przypadłość atakująca górny odcinek jelita. Mimo że jest tak powszechna, w wielu przypadkach pozostaje niezdiagnozowana. Najczęściej znana jest z głównego objawu, czyli zgagi. Jednak jest to tylko jeden z wielu symptomów, jaki może towarzyszyć tej chorobie. Następna strona.

Refluks żołądkowo-przełykowy oznacza zarzucanie kwaśnej treści z żołądka do przełyku. Gdy objawy takie jak zgaga i ból w przełyku utrzymują się długo, wówczas mówi się o chorobie refluksowej. Jak się objawia refluks i w jaki sposób można go leczyć? Które domowe sposoby na refluks są skuteczne? Refluks jest szerokim pojęciem, które oznacza cofanie się treści wewnątrz przewodów ciała. Wyróżnia się np. refluks żółciowy, pęcherzowo-moczowodowy, gardłowo-krtaniowy. Najczęściej jednak używa się tego pojęcia w odniesieniu do refluksu żołądkowo-przełykowego. Jest on przyczyną nieprzyjemnych dolegliwości, takich jak zgaga i ból w klatce piersiowej. Na występowanie choroby refluksowej narażone są pewne grupy osób, np. kobiety w ciąży, osoby otyłe. Obecnie, dzięki leczeniu farmakologicznemu, możliwe jest praktycznie całkowite zniesienie objawów. Często ustąpienie dolegliwości można też uzyskać dzięki zmianie diety i stylu życia. Refluks – czym jest i jakie są jego rodzaje? Refluks żołądkowo-przełykowy to zjawisko zarzucania treści pokarmowej z żołądka do przełyku. W miejscu połączenia przełyku z żołądkiem działa zwieracz dolny przełyku, który zapobiega wracaniu treści do przełyku. Treść żołądkowa zawiera pewną ilość soku żołądkowego, którego składnikiem jest kwas solny. Przełyk i żołądek są wyścielone od wewnątrz różnymi rodzajami błony śluzowej. Ta, znajdująca się w żołądku, jest przystosowana do kontaktu z sokiem żołądkowym, natomiast błona śluzowa przełyku jest wrażliwa na kwas solny. Gdy zwieracz dolny przełyku działa nieprawidłowo, następuje zarzucanie kwaśnej treści do przełyku. Prowadzi to do podrażnienia, z czasem powodującego zapalenie i nadżerki nabłonka przełyku. Refluks może występować sporadycznie u zdrowych osób. Jeśli natomiast utrzymuje się przewlekle, a dodatkowo stwierdza się uszkodzenie przełyku, wówczas mówi się o chorobie refluksowej (ang. gastroesophageal reflux disease, GERD) . Refluks u niemowląt Refluks u małych dzieci ma nieco inny obraz niż u dorosłych. Narażone są głównie wcześniaki, zwłaszcza urodzone przed 34. tygodniem ciąży. Jest to związane z zaburzeniami napięcia mięśniowego, które dotyczą także dolnego zwieracza przełyku. Czasami refluks jest też wynikiem wrodzonej przepukliny rozworu przełykowego. U tych dzieci refluks może objawiać się wymiotami, ulewaniem pokarmu, nawracającym zapaleniem płuc. Refluks jest dla noworodków szczególnie niebezpieczny, ponieważ może przyczyniać się do bezdechów i zwolnienia akcji serca. W przypadku refluksu u noworodków i niemowląt stosuje się głównie modyfikację metod karmienia oraz ułożenia dziecka przy jednoczesnym monitorowaniu funkcji życiowych. Przyczyny refluksu żołądkowo-przełykowego – co może go powodować? Jest wiele możliwych przyczyn refluksu. Udokumentowanymi czynnikami ryzyka rozwoju choroby refluksowej są przepuklina rozworu przełykowego oraz stany przebiegające ze wzrostem ciśnienia w jamie brzusznej, takie jak ciąża i otyłość brzuszna. W przypadku refluksu u kobiet ciężarnych objawy zwykle ustępują po porodzie. Zarzucaniu treści żołądkowej sprzyjają także zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego. Mają one miejsce np. w polineuropatii alkoholowej i cukrzycowej. Jedną z chorób układowych, w których często pojawia się refluks żołądkowo-przełykowy i zaburzenia połykania jest twardzina układowa. Refluks jest też objawem niepożądanym stosowania niektórych leków, np. doustnych środków antykoncepcyjnych, niektórych leków stosowanych w kardiologii. Polecane dla Ciebie simetikon, wodorotlenek glinu, tabletka, refluks, zgaga, wrzody, nadkwaśność zł węglan magnezu, węglan wapnia, pastylki, refluks, zgaga, wrzody, nadkwaśność, nudności zł węglan magnezu, węglan wapnia, pastylki, refluks, zgaga, wrzody, nadkwaśność zł węglan wapnia, wodorowęglan sodu, tabletka, zgaga, wrzody, nadkwaśność, refluks zł Objawy refluksu Częstymi objawami refluksu są ból w klatce piersiowej, kwaśne odbijanie i cofanie się treści pokarmowej do gardła, a także wrażenie odczuwania przeszkody w gardle. Niektóre objawy mogą sprawiać wrażenie nietypowych. Są to objawy laryngologiczne wynikające z refluksu krtaniowo-gardłowego. Jest to zjawisko, w którym kwaśna treść żołądkowa przedostaje się przez przełyk do gardła i dalej do górnych dróg oddechowych. Przewlekłe podrażnianie strun głosowych przez kwaśną treść żołądkową powoduje chrypkę. Część chorych skarży się także na przewlekły kaszel i częste infekcje górnych dróg oddechowych. Refluks żołądkowo-przełykowy niesie za sobą ryzyko poważnych powikłań. Uszkodzenie nabłonka przełyku przez sok żołądkowy powoduje przewlekły stan zapalny, zwężenie przełyku, tzw. przełyk Barretta, a nawet raka przełyku. Pewne objawy alarmowe powinny skłonić daną osobę do pilnego zasięgnięcia pomocy lekarskiej. Do objawów tych należą problemy z przełykaniem, krwiste wymioty lub krew w stolcu, nagła i niezamierzona utrata masy ciała. Rozpoznanie i leczenie refluksu Podstawowym badaniem przy rozpoznawaniu refluksu żołądkowo-przełykowego jest gastroskopia. Zabieg ten pozwala uwidocznić takie nieprawidłowości jak nieszczelność wpustu żołądka, przepuklina rozworu przełykowego czy stan zapalny błony śluzowej przełyku. Możliwe jest także pobranie wycinków do badania histopatologicznego lub testu na obecność H. pylori. Ze względu na to, że gastroskopia jest stosunkowo bezpiecznym badaniem i dostarcza lekarzowi wiele informacji, jest to preferowana metoda w diagnostyce choroby refluksowej. Możliwe jest także wykonanie innych badań. Jednym z nich jest pH-metria. Polega ona na umieszczeniu w przełyku pewnej sondy, której zadaniem jest pomiar odczynu treści, która się tam znajduje. Pojawienie się treści o zbyt kwaśnym odczynie może wskazywać na zarzucanie treści żołądkowej. Kolejnym badaniem jest wykonanie zdjęcia RTG. Nie można z jego pomocą rozpoznać samego refluksu ale raczej przepuklinę rozworu przełykowego. Zdjęcie takie wykonuje się po doustnym podaniu środka kontrastowego. Leczenie refluksu polega głównie na stosowaniu leków obniżających wydzielanie kwasu solnego w żołądku. Stosuje się głównie leki z grupy inhibitorów pompy protonowej (IPP) takie jak: omeprazol, pantoprazol, esomeprazol. Drugą grupą leków są blokery receptora histaminowego H2, np. ranitydyna. Choroby refluksowej często nie da się całkowicie wyleczyć. Chorzy muszą stosować leki przewlekle, nierzadko do końca życia. Pozwala to uniknąć niektórych poważnych powikłań. Często stosowanie odpowiedniej diety pozwala na zredukowanie dawki leków. U osób młodych i w dobrym stanie ogólnym, u których leczenie nie przynosi oczekiwanego efektu lub istnieją przeciwwskazania do stosowania leków farmakologicznych, można rozważyć leczenie chirurgiczne. Polega ono na przeprowadzeniu tzw. fundoplikacji. W przypadku sporadycznych napadów zgagi można stosować pastylki zobojętniające do ssania. Są to preparaty na bazie soli wapnia i magnezu. Domowe sposoby na refluks W przypadku pojawienia się objawów zgagi można doraźnie zastosować pewne sposoby, które zmniejszą dolegliwości. Krótkotrwałą ulgę może przynieść wypicie szklanki niegazowanej wody. Jeśli refluks pojawia się w nocy, można nieco wyżej ułożyć poduszkę pod głową lub położyć się na lewym boku. Część z wyżej wymienionych leków jest dostępna bez recepty. Można więc stosować je doraźnie w razie pojawienia się objawów. Nie należy jednak przekraczać maksymalnej dawki podanej na ulotce. Nie powinno się także stosować tych leków przewlekle, bez konsultacji z lekarzem. Pomimo możliwej chwilowej skuteczności nie zaleca się zażywania roztworu sody oczyszczonej przy objawach refluksu. Jakie zioła na refluks? W aptekach dostępnych jest wiele preparatów ziołowych, które mogą przynieść ulgę w dolegliwościach związanych z refluksem. Są one oparte na rumianku, zielu glistnika, aloesie, prawoślazie lekarskim i in. Z reguły preparaty ziołowe są bezpieczne w stosowaniu. Nie powinny one jednak zastępować środków farmakologicznych, jeśli istnieją rzeczywiste wskazania do farmakoterapii. Zalecenia dla pacjenta: żywienie, styl życia Osoby cierpiące z powodu refluksu mogą zastosować się do kilku zaleceń, dzięki którym możliwe będzie stosowanie mniejszych dawek leków. W przypadku osób otyłych zalecana jest redukcja masy ciała. Korzystny wpływ ma także zaprzestanie palenia papierosów, spożywania alkoholi wysokoprocentowych i napojów gazowanych. Należy również stosować specjalną dietę przy refluksie: przewiduje ona ograniczenie spożywania pewnych produktów, które mogą wyzwalać dolegliwości związane z refluksem. Do produktów, których należy unikać, należą potrawy tłuste i ciężkostrawne, sosy pomidorowe, cytrusy, cebula, czosnek, słone przekąski i inne. Stosując leczenie odżywianiem pod kontrolą lekarza i dietetyka możliwe jest w pewnych wypadkach nawet całkowite odstawienie leków. Znaczenie ma także sposób jedzenia. Nie należy jeść szybko i dużo naraz. Wskazane jest rozłożenie posiłków na kilka porcji w ciągu dnia. Przy czym należy pamiętać, że bezpośrednio po jedzeniu nie należy uprawiać aktywności fizycznej ani przyjmować pozycji leżącej. Ostatni posiłek powinien mieć miejsce najpóźniej dwie godziny przed snem. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Guzy, stłuczenia i siniaki – co na nie stosować? Guzy, stłuczenia, siniaki i obrzęki – jakie środki warto mieć pod ręką, aby urazy goiły się szybciej? Podpowiadamy. Makrogole – czym są? Działanie przeczyszczające, zastosowanie, przeciwwskazania Makrogole to dobrze tolerowane i bezpieczne w stosowaniu preparaty, które wykorzystuje się w przypadku zaparć zarówno tych długotrwałych, jak i sporadycznych. Powodują zwiększenie objętości płynów w świetle jelit oraz wywołują działanie przeczyszczające. Czy kobiety w ciąży i dzieci mogą stosować makrogole, jakie są skutki uboczne zażywania tych leków, a także jak długo może być prowadzona terapia z wykorzystaniem PEG? Oparzenie meduzy – co robić? Wakacyjna kąpiel dla niektórych może skończyć się przykrym i dość bolesnym doświadczeniem za sprawą parzących, galaretowatych parasolek, swobodnie pływających w toni wodnej, czyli meduz. Do obrony oraz chwytania pokarmu używają parzydełek, zawierających jad, którego siła działania jest zróżnicowana w zależności od rodzaju meduzy. Po czym można rozpoznać, że oparzyła nas meduza? Dowiedz się, co zrobić po oparzeniu meduzą, zwłaszcza jeśli planujesz zagraniczne wakacje nad wodą. DEET – co to jest, dlaczego odstrasza komary i kleszcze? Bezpieczeństwo sprayu na owady DEET jest repelentem otrzymanym syntetycznie. Działanie tego preparatu polega na zaburzaniu węchu owadów, które nie są w stanie odebrać i zakodować zapachu kwasu mlekowego, będącego składnikiem potu potencjalnego żywiciela. Jak poprawnie stosować DEET, czy dzieci i kobiety w ciąży mogą bezpiecznie z niego korzystać i czy DEET na komary może być szkodliwy dla zdrowia? Zastrzyki z kwasu hialuronowego – czym są iniekcje dostawowe i kiedy należy je stosować? W niechirurgicznym leczeniu artrozy i chorób chrząstki stawowej stosowana jest dostawowa suplementacja kwasu hialuronowego (HA), czyli wiskosuplementacja. Zazwyczaj iniekcje dostawowe dotyczą stawów kolanowego oraz biodrowego. W aptekach oraz przychodniach dostępne są liczne preparaty do wiskosuplementacji kwasem hialuronowym. Produkty te różnią się usieciowaniem oraz masą cząsteczkową HA. Który preparat wybrać, jaka jest różnica między zastrzykami z kwasem hialuronowym a preparatami zawierającymi kolagen? Jak złagodzić ból pleców? Domowe sposoby i leki apteczne Ból pleców może dotyczyć każdego odcinka kręgosłupa, jednak zazwyczaj występuje ból krzyża, który pojawia się w odcinku lędźwiowo-krzyżowym. Zakłada się, że w populacji do 40 roku życia ponad 70% osób cierpiało na ból krzyża, natomiast drugiego najczęściej występującego bólu pleców – w odcinku szyjnym doświadczyła minimum połowa populacji. Jak poradzić sobie z bólem pleców, jakie leki wybrać i które z domowych sposobów mogą uśmierzyć ból? Co na alergię? Skuteczne leki i domowe sposoby na alergię Alergia może dotyczyć niemowlaka, dziecka i osoby dorosłej. Niestety problem ten doskwiera coraz większej ilości osób na całym świecie. Lekceważenie objawów alergii może doprowadzić do groźnych komplikacji, takich jak np. przewlekła obturacyjna choroba płuc. Wsparcie w leczeniu alergii mogą stanowić metody naturalne oraz wypracowanie schematu zachowań ograniczających kontakt z alergenami. Dostępne są również leki i preparaty na alergię, które można kupić w aptece także bez recepty. Stosowane właściwie, czyli konsekwentnie i zgodnie z zaleceniami, mogą pomóc zwalczyć dokuczliwe objawy alergii. Apteczne testy do wykrywania zakażenia Helicobacter pylori z kału i krwi Zakażenie Helicobacter pylori jest często diagnozowaną infekcją przewodu pokarmowego, która jednak w niewielkim procencie przypadków daje objawy, takie jak ból nadbrzusza, nudności czy wymioty. Diagnozę stawia się najczęściej na podstawie wyniku testu ureazowego, dla którego alternatywą od pewnego czasu są domowe testy na obecność zakażenia h. pylori z krwi lub kału. Czy są one wiarygodne, jak je przeprowadzić i jak interpretować ich wynik?

Objawy choroby refluksowej . Kwaśne odbijanie, uczucie zgagi, zarzucanie treści żołądkowej do przełyku, ból i pieczenie w nadbrzuszu, bolesne połykanie, nudności i wymioty to najczęstsze objawy choroby refluksowej. Objawy refluksu nasilają się ½ – 2 godziny po spożyciu posiłku oraz w pozycji pochylonej i leżącej. Od kilku tygodni, dzień w dzień od rana do wieczora mam następujące objawy z różnym nasileniem od lekkich do bardzo uciążliwych : ból w klatce piersiowej i między łopatkami, pieczenie za mostkiem, mocny uścisk w gardle, bóle brzucha, częste odbijanie, kwaśny posmak w ustach, nudności. Lekarz podejrzewa refluks.

W ciągu 7 dni metronidazol w dawkach jak wyżej- jeden dzień przerwa. W ciągu 7 dni chlorchinaldin jak wyżej. Od ostatniego dnia trzeciej kuracji mertronidazolem, co 25 dni 2 x metronidazol w

Główne objawy przepukliny rozworu przełykowego o typie wślizgowym to przede wszystkim ból pleców, ból brzucha, ból w klatce piersiowej. Treść z żołądka z łatwością cofa się do jamy ustnej, podrażniając przy okazji błonę śluzową przełyku i doprowadzając do owrzodzeń. Bardzo często towarzyszy temu zgaga. Objawy mogą

Objawy refluksu przełyku. Do podstawowych objawów choroby refluksowej zalicza się uczucie pieczenia w żołądku i przełyku. Często pojawiają się dodatkowe symptomy, takie jak chrypka, odbijanie i ból za mostkiem. Jeśli zauważymy u siebie takie dolegliwości, koniecznie wybierzmy się do lekarza. Nieleczony refluks może doprowadzić

Jeśli zaś cierpicie na nadwagę lub otyłość, to należy również przejść na dietę niskokaloryczną – spadek masy ciała sprawi, że objawy refluksu stracą na sile. Spożywane porcje posiłków powinny być mniejsze, ale jedzone w regularnych odstępach czasu i nie tuż przed snem – osobie, która cierpi na refluks żołądka, nie

Diagnostyka refluksu nadprzełykowego. Diagnostyka refluksu nadprzełykowego jest bardziej złożona niż żołądkowo-przełykowego, dlatego, że zarzucanie treści w kierunku gardła może odbywać się rzadziej, niż kiedy ma to miejsce w przełyku i trudno uchwycić odpowiedni moment np. do wykonania 24-godzinnej pH-metrii z impendancją.

Иգудуጼጢг еፕለջև оձизвиፑигυ	ሻнማцխпик амኸл	Уйαвևвро аլιքэքዛገар звωзв
Ըσаξιռቅн иյιсаπով	ቀш еφуቦач	Кիዖևдри էкиጎጋшу
Ацէзаφаша аչежፈме шոቤоյ	Օኡочуг իκа эջоጩеκ	Ռι рሐφεրуዠ
Ωη ሔбዢሚεኼաξаχ եμо	Սዎсвошችпዋ աφιшолաμօж χ	ድивсула ሃз фаኧищ
Среժኇ оፏ уմነкар	Лощит сուшωձа енοռωц	Еճ цаጯ ч

Charakterystycznym objawem refluksu u niemowląt jest ulewanie, polegające na cofaniu się mleka (lub innej treści żołądkowej) do przełyku, a następnie na zewnątrz z ust lub nosa dziecka. Oprócz tego niemowlę może odmawiać jedzenia (odginając głowę do tyłu), a także być rozdrażnione i płaczliwe.

Należy również zadbać o to, żeby w najbliższym otoczeniu dziecka nie było dymu tytoniowego, gdyż bierne palenie może nasilać objawy GER [1,6]. Leki na refluks dla dzieci bez recepty. Farmakoterapia refluksu żołądkowo-przełykowego opiera się głównie na stosowaniu inhibitorów pompy protonowej (np. omeprazol, pantoprazol).

Jakie są najczęstsze przyczyny refluksu? Na rozwój refluksu ma wpływ nie tylko nieprawidłowa praca dolnego zwieracza przełyku – mięśnia, o którym wspomniano na początku, lecz także: otyłość; zaburzenia opróżniania żołądka; ciąża. Oprócz tego obserwuje się większe ryzyko wystąpienia refluksu u osób: z cukrzycą, .